System poziomów

Programy nauczania Red Bus opierają się na europejskim Systemie Opisu Kształcenia Językowego – Common European Framework of Reference for Languages (CEFR)

Co to jest CEFR?

Jest to stworzony przez ekspertów Rady Europy System pozwalający na ujednolicenie oceny znajomości języków obcych wśród obywateli Unii Europejskiej. Jest to praktyczne narzędzie pozwalające określić stopień znajomości języka obcego w określonej klasyfikacji, a więc umiejętności w mówieniu, słuchaniu, czytaniu i pisaniu. System ten określa i definiuje 6 poziomów znajomości języków w trzech kategoriach:

  • Biegłości (poziom C1, C2)
  • Samodzielności (poziom B1, B2)
  • Podstawowej (poziom A1, A2)

Poziomy są oznaczone wielką literą i dodatkowo cyfrą. Poziom A1 odpowiada najmniejszej biegłości, a poziom C2- największej. Sprawdź szczegóły poniżej.

Poziomy i certyfikaty językowe

CEFR Nazwa poziomu Certyfikat
Poziom biegłości C2 proficiency CPE
C1 advanced CAE
Poziom samodzielności B2 Upper intermediate FCE
B1 intermediate PET
Poziom podstawowy A2 pre intermediate KET
A1 elementary YLE
CEFR Nazwa poziomu Certyfikat
Poziom biegłości C2 proficiency KDS / ZOP
C1 advanced Goethe Zertifikat C1
Poziom samodzielności B2 Upper intermediate Goethe Zertifikat B2
B1 intermediate  Goethe Zertifikat B1
Poziom podstawowy A2 pre intermediate  Start Deutsch 2
A1 elementary  Start Deutsch 1
CEFR Nazwa poziomu Certyfikat
Poziom biegłości C2 proficiency Nivel Superior
C1 advanced
Poziom samodzielności B2 Upper intermediate Nivel Intermedio
B1 intermediate Nivel InicialNivel Escolar
Poziom podstawowy A2 pre intermediate
A1 elementary
CEFR Nazwa poziomu Certyfikat
Poziom biegłości C2 proficiency TRKI – IV
C1 advanced TRKI – III
Poziom samodzielności B2 Upper intermediate TRKI – II
B1 intermediate TRKI – I
Poziom podstawowy A2 pre intermediate
A1 elementary

Opis umiejętności

Poziom Podstawowy

A1 Umiejętności językowe narastają stopniowo i po pewnym czasie każdy potrafi zrozumieć i zastosować proste wypowiedzi i potoczne wyrażenia, a więc potrafi powiedzieć „dzień dobry” lub „dobranoc” w odpowiedniej sytuacji, przedstawić się, zapytać rozmówcę np. o imię siostry albo o to, jak dojechać na lotnisko. Potrafi kupić w sklepie podstawowe artykuły spożywcze a na targu kilo jabłek; potrafi zameldować się w hotelu i dowiedzieć się, o której godzinie jest śniadanie. Nie sprawi mu kłopotu umówienie się z koleżanką w określonym miejscu i czasie. Może też prowadzić proste rozmowy o rodzinie, o tym gdzie pracują rodzice (mąż, żona); gdzie studiuje, dlaczego wybrał np. Oxford 🙂 i czy tęskni za krajem lub opowiedzieć (nieskładnie) o swoich zainteresowaniach. Ale… musimy tu przyjąć założenie, że rozmówca jest cierpliwy i życzliwy, bardzo stara się zrozumieć wypowiedź i pomaga w sytuacjach, kiedy brakuje słów lub pojawiają się kłopoty ze sformułowaniem myśli.A2 Następny poziom, A2, zakłada w miarę swobodne rozumienie języka mówionego, pod warunkiem, że rozmowa dotyczy życia codziennego (rodziny, pracy, zakupów, miejsca zamieszkania i samego mieszkania, np. pokój z kuchnią i łazienką na czwartym piętrze bez windy). Na tym poziomie przyjmuje się też, że uczeń/słuchacz swobodnie, chociaż z nieuniknionymi błędami, będzie brał udział w rozmowie towarzyskiej na znane mu tematy, mimo że nie zawsze potrafi ją podtrzymać(mówienie w obcym języku jest początkowo potwornie męczące!); może też opowiedzieć o sobie i o swojej rodzinie, a także o pracy (nauce) i komunikować się w sprawach najważniejszych potrzeb życia codziennego.

Poziom samodzielności

B1 W porównaniu do poziomu A znacznie sprawniej poruszamy się w języku. Potrafimy zrozumieć nie tylko słowa czy zdania, ale główne wątki (myśli) w wypowiedzi rozmówcy, jeżeli mówi o typowych sprawach dnia codziennego. Odróżniamy przy tym wydarzenia od planów, np. w czasie weekendu nasz rozmówca chciał pojechać na ryby, ale pogoda była nieodpowiednia, więc nie pojechał, a rybę kupił w sklepie. Rozumiemy też audycje radiowe i telewizyjne (wiadomości, prognozę pogody, spoty reklamowe) pod warunkiem, że podawane są nie za szybko i wyraźnie.Najważniejszym „nabytkiem” na tym poziomie są nazwy uczuć i przeżyć, umiejętność odróżniania faktów od marzeń i pragnień; wygłaszania poglądów i uzasadniania ich. Rozumiemy czytane teksty, jeżeli składają się ze słów najczęściej występujących i dotyczą spraw, które nas interesują, rozumiemy opisy wydarzeń, uczuć i przeżyć wyrażone np. w listach. B2 Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie znaczenie głównych wątków przekazu zawartego w złożonych tekstach na tematy konkretne i abstrakcyjne, łącznie rozumieniem dyskusji na tematy techniczne z zakresu jej specjalności. Potrafi porozumiewać się na tyle płynnie i spontanicznie, by prowadzić normalną rozmowę z rodzimym użytkowaniem języka, nie powodując przy tym napięcia u którejkolwiek ze stron. Potrafi – w szerokim zakresie tematów – formułować przejrzyste i szczegółowe wypowiedzi ustne lub pisemne, a także wyjaśniać swoje stanowisko w sprawach będących przedmiotem dyskusji, rozważając wady i zalety różnych spraw.

Poziom Biegłości

C1 Posługując się językiem na poziomie C1 rozumiemy długie i trudne teksty w wyuczonym języku, nawet jeżeli rozmówca czy prelegent gubi wątek i wdaje się w dygresje, albo logika jego wypowiedzi nie jest jasna, albo posługuje się skrótami myślowymi, a ostatecznego wniosku musimy się domyślić (i robimy to prawidłowo). Rozumiemy też programy radiowe i telewizyjne, nawet jeżeli spiker mówi z szybkością karabinu maszynowego. Czytamy literaturę piękną i poezję, rozumiejąc ich sens metaforyczny (naddany). Artykuły, reportaże, teksty popularno – naukowe i naukowe z wybranej przez nas dziedziny wiedzy i dziedzin pokrewnych nie mają dla nas tajemnic. Rozumiemy instrukcje techniczne.Mówimy płynnie i spontanicznie, nie zastanawiamy się nad doborem słów, potrafimy się włączyć w dyskusję, nawiązując do wypowiedzi przedmówcy i przedstawić swoje poglądy; przygotować poprawne pod względem merytorycznym i językowym, jasne i logiczne wystąpienie (np. referat).Piszemy biegle, dostosowując styl i poziom wypowiedzi do odbiorcy (inaczej piszemy dla kolegów z roku, inaczej dla dzieci, inaczej w liście do mamy). Wypowiedzi pisemne są rozbudowane, poruszamy w nich złożone zagadnienia, przedstawiamy i uzasadniamy swój punkt widzenia (referat, rozprawka, opracowanie).C2 Na tym etapie posługujemy się językiem jakby był naszym ojczystym. Kiedy słyszymy, że coś jest dla rozmówcy jak bułka z masłem, to nie wyciągamy kanapki i nie częstujemy go. Rozumiemy idiomy i związki frazeologiczne. Mówimy płynnie i spontanicznie na każdy temat. W rozmowie może nas zdradzić akcent czy zawahanie się (sporadyczne) w wyrażeniu myśli.Rozumiemy wszystko, co usłyszymy lub przeczytamy, włączając w to artykuły naukowe i dzieła literackie. Potrafimy napisać streszczenie artykułu naukowego i recenzję dzieła literackiego, podkreślając najważniejsze wątki, kończąc wypowiedź wnioskiem (konkluzją). Piszemy bezbłędnie o złożonych zagadnieniach, dobierając styl wypowiedzi do tematu i formy. Nasz wywód jest jasny i logiczny, ułatwia odbiorcy zapamiętanie najważniejszych tez lub faktów.